GSS dzień 16. Trasa: Schronisko PTTK Odrodzenie – Szklarska Poręba
GSS dzień 16. Trasa: schronisko PTTK Odrodzenie – Szklarska Poręba
W ciągu 15 dni przeszliśmy 400 km. Przed nami ostatnie 44 km Głównego Szlaku Sudeckiego i ostatnie dwa dni wędrówki. Jesteśmy coraz bliżej zrealizowania naszego marzenia. Dzisiaj planujemy dotrzeć do Szklarskiej Poręby, gdzie pożegnamy się z Karkonoszami. Chociaż dzisiejszy odcinek znamy bardzo dobrze, ponieważ kilkakrotnie mieliśmy okazję tędy chodzić, to i tak cieszymy się, że ponownie odwiedzimy Śnieżne Kotły i Szrenicę.
Gdy budzik dzwoni o 6:30 bez problemu wynurzamy się z łóżek. Czujemy się wypoczęci i wyspani. Wyglądamy za okno i widzimy bezchmurne niebo i słońce łagodnie oświetlające górskie szczyty. Zapowiada się idealny dzień do wędrowania.
Mamy do przejścia 20 km – dosyć krótki odcinek szlaku, więc zbieramy się bez pośpiechu. Przed wyjściem ładujemy jeszcze baterie w telefonach, a schronisko opuszczamy dopiero po 8:00.
Śląski Grzbiet
Na parkingu obok Špindlerovej boudy stoi czeskie wojsko, na szczęście nie mają nic przeciwko, żebyśmy szli wzdłuż granicy. Więc ruszamy. Przechodzimy przez wzniesienie Ptasi Kamień i wchodzimy na asfalt. Obniżamy się trochę, by rozpocząć podejście pod Petrovkę. Chociaż na odcinku 700 m pokonujemy 100 m przewyższenia, to nie czujemy większego zmęczenia. Z daleka ta trasa wydaje się dużo gorsza, niż jest w rzeczywistości.
Dalej szlak prowadzi wygodną kamienną ścieżką, która doprowadza nas do Śląskich Kamieni – czyli na szczyt, którego zwieńczeniem jest okazała formacja skalna. Skały mają ok. 8 m wysokości i można z nich podziwiać Przełęcz Karkonoską, Kotlinę Jeleniogórską, Wielki Szyszak, a także królową Karkonoszy – Śnieżkę.
Śląskie Kamienie w czeskim i niemieckim nazewnictwie to Dziewczęce Kamienie, natomiast Czeskie Kamienie – Męskimi.
Do Czeskich Kamieni – osiągających 11 m wysokości – dochodzimy po kilkuset metrach wędrówki płaskim odcinkiem szlaku. Wraz ze Śląskimi Kamieniami stanowią rozległą kulminację całego Śląskiego Grzbietu.
Schodzimy do Czarnej Przełęczy, dostrzegając w oddali stację przekaźnikową nad Śnieżnymi Kotłami. Następnie mijamy szczyt Śmielca od południowej strony i dochodzimy do obniżenia. Dopiero tutaj mijamy pierwszych turystów. Stwierdzamy, że to idealny moment na odpoczynek i rozkładamy się między kosodrzewiną z całym dobytkiem. Po 15 minutach jesteśmy gotowi do dalszej drogi.
Śnieżne Kotły
Podchodzimy kamienną ścieżką zboczem Wielkiego Szyszaka i wspominamy naszą lutową wędrówkę na jego szczyt. Żeby ochronić się przed przenikliwym wiatrem, zakładamy na siebie kurtki, gdy jesteśmy już tuż nad Śnieżnymi Kotłami. Te polodowcowe kotły charakteryzują się alpejskim klimatem i roślinnością, a śnieg potrafi tu zalegać aż do lata.
Stojąc na jednym z punktów widokowych można poczuć potęgę natury, która stworzyła ponad 200 metrowe ostre, prawie pionowe ściany. Poniżej znajdują się objęte ścisłą ochroną urokliwe Śnieżne Stawki. Wiele osób uważa, że Śnieżne Kotły to najpiękniejsze miejsce w Karkonoszach. My również polecamy je odwiedzić, jeśli jeszcze tego nie zrobiliście.
Przechodzimy obok przekaźnika radiowo-telewizyjnego, który dawniej pełnił rolę schroniska. Wiatr jest tak silny, że zwiewa Kamilowi czapkę z głowy, a ten próbując ją złapać, uderza mnie kijem trekkingowym w okolice oka. To był zamach! Na szczęście krew się nie leje, a cała sytuacja kończy się opuchniętym łukiem brwiowym.
Przy odbiciu żółtego szlaku mamy dylemat. Iść nieczynnym odcinkiem GSS-u, czy jednak wybrać obejście. Robimy przerwę na wietrzenie stóp i przemyślenie sprawy. Mamy nadzieję, że w tym czasie nadejdzie jakiś turysta i będziemy mogli spytać go o sytuację na szlaku. Jednak po 10 min nikt się nie zjawia i ostatecznie decydujemy się na obejście żółtym i zielonym szlakiem do Mokrej Przełęczy.
Mokra Przełęcz
Początkowy odcinek to ostre zejście przez Łabski Kocioł. Co chwilę mijamy turystów, których ten odcinek wymęczył. Plusem jest to, że szybko dochodzimy w okolice schroniska pod Łabskim Szczytem, ale do niego nie wstępujemy, tylko odbijamy na zielony szlak i przez Szrenickie Mokradła docieramy do Mokrej Przełęczy. Mieliśmy nosa co do wyboru szlaku i podjęliśmy słuszną decyzję. Widzimy, że z tej strony szlak jest zagrodzony i patroluje go Straż Graniczna.
Mimo wszystko warto tu wspomnieć, że zamknięty odcinek GSS-u przechodzi obok rumowiska przy Łabskim Szczycie, a następnie łagodnie prowadzi do rozejścia szlaków o nazwie Česká budka, skąd można dojść do źródła rzeki Łaby oddalonego zaledwie o 10 min. Dalszy odcinek GSS-u prowadzi do kolejnej ciekawej grupy skalnej, która nosi nazwę Twarożnik. Tworzą ją leżące na sobie bloki skalne, które przypominają gomółkę sera. Stamtąd już tylko kilka kroków do Mokrej Przełęczy, na której właśnie jesteśmy. Już czujemy zapach drugiego śniadania w schronisku na Szrenicy.
Szrenica
Przechodzimy obok Trzech Świnek, gdzie obowiązkowo robimy zdjęcia. Główny Szlak Sudecki omija Szrenicę, ale można tu wejść czarnym szlakiem. Znajduje się tutaj prywatne schronisko Szrenica, gdzie nocowaliśmy podczas pierwszej próby przejścia GSS-u, a rano oglądaliśmy przepiękny wschód słońca. Mamy do tego miejsca olbrzymi sentyment i zawsze z wielką chęcią tu wracamy.
Kiedy wchodzimy do środka jest pusto i wybieramy miejsce blisko okna. Zamawiamy posiłek, a w międzyczasie pojawiają się strażnicy graniczni, którzy w przerwie zawitali na obiad i wspominają, że wystawili sporo mandatów turystom, którzy szli zamkniętym odcinkiem szlaku. Tym bardziej cieszymy się, że nie byliśmy tak odważni i wybraliśmy obejście. Prowadzimy też bardzo przyjemną rozmowę z małżeństwem siedzącym przy stoliku obok. Tematem są oczywiście góry, a także ich podróże po Rumunii. Tak się zagadaliśmy, że wychodzimy dopiero po półtorej godziny.
Szklarska Poręba
Przed nami ok. 3 km zejście do Szklarskiej Poręby i najmniej lubiany przez nas odcinek, który pokonujemy po betonowych kostkach w kształcie heksów.
Po drodze zachodzimy jeszcze po pieczątkę do schroniska na Hali Szrenickiej i dalej w dół.
30 min później jesteśmy już przy schronisku Kamieńczyk, gdzie zarządzamy przerwę na przekąski.
Znajduje się tutaj najwyższy wodospad w Sudetach – Kamieńczyk – o wysokości 27 m. Oczywiście pamiątkowego zdjęcia wodospadu nie może zabraknąć.
Schodzimy już do Szklarskiej Poręby i żegnamy się z Karkonoszami. Przed nami pozostało ostatnie pasmo, czyli Góry Izerskie. W Szklarskiej Porębie przechodzimy mostem nad rzeką Kamienna, chwilę później mijamy Krucze Skały i dochodzimy do skrzyżowania z drogą prowadzącą do Świeradowa. Wstępujemy do sklepu, żeby uzupełnić zapasy i w nagrodę kupujemy sobie lody pistacjowe, które ze smakiem zajadamy na jednej z drewnianych ławeczek. Taka mała nagroda za dotychczasową wędrówkę.
Idziemy według znaczników w górę Szklarskiej Poręby. Następnie przechodzimy pod wiaduktem kolejowym i odbijamy w lewo.
Pozostało nam zejście czarnym szlakiem na nocleg do Domu nad potokiem Borszówka. Super miejsce! Gorąco polecamy! Z dala od centrum w spokojnej okolicy z pięknym ogrodem oraz tarasem. Możne skorzystać dodatkowo z sauny czy też gorącej beczki. Miejsce, gdzie naprawdę można odpocząć.
Dla nas jest idealne na regenerację i odpoczynek przed ostatnim etapem GSS-u. Co by się nie działo, jutro dojdziemy do Świeradowa-Zdroju i dotkniemy czerwonej kropki oznaczającej dla nas koniec 17-dniowej wędrówki po Sudetach.
Dzisiejszy dystans: ponad 20 km
Łączny dystans GSS: 420 km
Nastrój: Rewelacyjny
Piosenka na dziś: Bas Tajpan, „Żyj”
Nocleg: Dom nad potokiem Borszówka, Szklarska Poręba, tel. 605 454 495, https://domnadpotokiem.pl/
Poniżej zamieszczamy mapę dzisiejszego etapu i zapraszamy na relację filmową na naszym kanale.
